Srna je rasprostranjena u većem delu kontinentalne Evrope uključujući Veliku Britaniju i zapadnu Rusiju. Izvan Evropskog kontinenta naseljava Tursku, deo Sirije, Iraka i Irana, kao i veći deo Kavkaza. U Libanu i Izraelu se smatra izumrlom vrstom. Naseljava širok spektar staništa: od planinskih goleti i četinarskih šuma, sve do ravničarkih livada i poljoprivrednih površina. Ipak, najčešće se sreće na poluotvorenim i otvorenim terenima gde je i dostupnost hrane najveća. Alpijske i planinske populacije se tokom zimskih meseci okupljaju u krda i spuštaju u brdske i ravničarske krajeve. Visina srne varira između 65–80 cm, dužina tela 100–135 cm, a telesna masa 15–25 kg. Boja krzna ovih papkara je vrlo varijabilna: leti je najčešće žućkasto-crvene boje dok zimi dobija tamniju sivo-smeđu nijansu. Mladunci (lanad) imaju na krznu svetle pege koje ih kamufliraju i na taj način štite od napada grabljivaca. Srne menjaju dlaku dva puta godišnje, u proleće i početkom jeseni. Polni dimorfizam postoji i jasno je izražen, jer su rogovi prisutni samo kod mužjaka (srndaća). Sezona parenja zavisi od podneblja i nadmorske visine i najčešće pada u periodu jul–avgust. Ženka sledećeg proleća olani jedno ili dva laneta. Srne su isključivo biljojedi–preživari, glavna hrana su im trave, vrhovi listova i pupoljci zeljastih biljaka. Kod nas je ova vrsta prisutna u čitavoj zemlji, a tačna brojnost nije poznata.